Russische Europiaan in een Duitse Lutherse Kerk

'Een Rus die op een Europeaan wil lijken, en hij spreekt zelfs met een zogenaamd Europees accent, type popi jopi, zeker', dacht een meisje in de Lutherse kerk in Perm toen ze mij voor het eerst zag. Ze vertelde het me gisteren en ik moest er lachen; ik begin blijkbaar al meer op een Rus te lijken;-).


Helemaal opgaand in het Russische leven, was het even een verstoring toen er een hocey-team uit Canada overkwam. Ze waren hier een maand om vanuit onze basis door middel van Hockey het evangelie te verspreiden. Ze waren deel van een speciale Hockey DTS, een school van onze organisatie om God beter te leren kennen en Hem bekend te maken. En deze Canadezen gebruiken daarbij hun passie: Hockey!
Ik mocht daarbij helpen met vertaling, culturele ondersteuning en helpen organiseren van reizen. We zijn naar verschillende steden afgereisd. In een stadje Kusha, werden we hartelijk ontvangen, en kijken de mensen uit naar het team, dit is de derde keer dat ze komen. Het is een stadje met een streng regime, en alles wordt gezien en gecontroleerd door de gemeenteraad. De mensen vinden het zo geweldig dat er een Candees Hockey speciaal overkomt om tegen hun team te spelen. Zelfs de krant en TV kwamen langs om interviews af te nemen.

Later vertelde de pastor mij, dat door de komst van het hockeyteam zijn kerk van de ondergang heeft gered. De dominee werd op het matje geroepen door de gemeentebestuur. Hij moest verantwoorden wat hij nu wel niet precies deed; was hij een sekte en een kwaad voor de samenleving. De Dominee overhandigde hem brieven van dankbaarheid voor sociale projecten die de kerk heeft gedaan, en ook een foto van het hockeyteam dat eerder was langsgeweest. Het gemeenteraadslid herinnerde het team, vroeg om de foto om op te hangen, en de dominee kreeg te horen, dat alles in orde was, want hij had gezorgd dat de Canadezen kwamen. De kerk werd niet langer bedreigd met sluiting.
Ik was geschokt het het horen van dit verhaal en de strengheid in deze kleine steden, ik heb altijd een groot gevoel van vrijheid hier in Perm. Het is zo nodig om te bidden voor onze broeders en zusters in hun moeilijkheden.

Als iemand mij in Nederland had verteld dat ik met buitenlanders zou werken hier in Rusland en ook met sport, zou ik hard hebben gelachen en niet hebben geloofd. God is een God van humor, en liet me mijn Engels bijschaven en ook zien wat sport kan inhouden. Voor mij waren het team zo een voorbeeld van het echte leven, het spel wordt zo heftig gespeeld en alle emoties vliegen over het ijs bij ijshockey. De inzetting die de spelers hebben, ook al worden ze verrot geslagen of inelkaar gebeukt, bloed uit het oog of een gebroken rib, ze gaan door tot het einde. Zoals wij een wedloop te rennen hebben, volgens Paulus. Het was een intensieve maar geweldige tijd. En vele Russen mochten een bijbel krijgen of een getuigenis horen!

Ik heb besloten om met de DTS te gaan werken hier in Perm. Het is een discipel trainings school van onze organisatie, en studenten geven een half jaar hun leven aan God om hem beter te leren kennen en Hem bekend te maken. Ik ga een paar studenten persoonlijk begeleiden, ze zullen door veel levenslessen heen gaan. We krijgen studenten uit 6 verschillend naties, en waarvan een uit Oez/bekistan, een jongen die ik heb ontmoet bij onze reis. Hij Heeft verschillende moeilijkheden doorgemaakt en is zo op zoek naar Gods liefde. En ik hoop en bid dat God Hem en de anderen gaat aanraken en laten zien wie Hij is. Ik vind het zo gaaf dat ik Hem mag begeleiden in dit deel van zijn leven.

Het betekend dat ik mijn droom om met mensen met een beperking tijdelijk aan de kant leg, veel wat ik van hen heb geleerd in Nederland pas ik hier toe. Bedankt jongens!!Ik heb veel van jullie geleerd. Wie weet wat er nog tussendoor komt, hier is alles mogelijk.

Zeker is veel mogelijk, zoals afgelopen zaterdag: Mijn fiets gestolen, hier uit de flat. Had hem staan op een echt Axe-fietsslot, maar dat is voor Rusland duidelijk niet goed genoeg. Toen ik aangifte deed bij de politie, kreeg is duidelijk het advies om een aantal meer sloten te gebruiken en niet de fiets in de portiek te laten staan. Erg raar dat je eigen buren niet kan vertrouwen, maar nu maar met de benen. Op zoek naar een nieuwe. En eigenlijk ben ik er heel rustig over. Dezelfde dag was een teamgenoot in de bus geslagen omdat hij Engels sprak. Best raar.

Morgen vertrek ik naar Oekraiene voor een week, mijn moeder komt er naar toe, en ik kijk er naar uit om haar een paar dagen te zien. Kijken wat ze vindt van deze kant van de wereld. Goed dat er familie is. Ik heb een paar dagen vrij gekregen om te gaan en ik heb er zin in. Weer eens wat Nederlanders.. Ik ben in de buurt ;-)


Ik geniet van het leven hier en vol me compleet. Het is gaaf om God hier te dienen. Ik wil jullie bedanken voor de pakjes en kaarten en bemoedigingen, zo leuk!

Zoals in de inleiding staat, ga ik zelfs af en toe naar de Lutherse kerk, ze zingen daar met het orgel en liederen uit het liedboek in het Russisch en Duits, en dat geeft een 'thuis' gevoel. Kerst was zo bijzonder om Stille Nacht Heilige Nacht in het Duits te zingen en je zo het ouderwetse kerstgevoel te voelen. Een oma naast me staat prachtig in het Duits te zingen, als ik haar later complimenteer en vraagt of ze Duits kent, zegt ze het niet te begrijpen. Een rare gewaarwording, voor sommige mensen is het Duits als een soort heilige taal, waarin gezongen en gepreekt behoort te worden in de kerk, omdat het de 'juiste' taal is. Voor mij wel fijn om mezelf af en toe 'thuis' te voelen, maar ik denk dat Luther daar zelf niet echt mee eens is.

Groeten van de zogenaamde Europiaan!Ik wens jullie Gods zegen toe,
Johan