stromen van modder, stromen van zegen

Elke dag kreeg ik een kaart of twee voor mijn verjaardag, beginnend op de dag na mijn verjaardag tot nu! Zo cool en bemoedigend... niemand heeft hier ooit zoveel kaarten gehad! Het is een goede Nederlandse traditie.

Op mijn verjaardag heb ik de hele dag in de keuken gestaan om soort van macaroni bolagnese te maken en appeltaarten te bakken, volgens familie recept, the macaroni was niet echt lekker, maar de appeltaart was super, en dat zonder wegschaal ;-) Daarna nog veel spelletjes gedaan; een andere goede Nederlandse traditie, ik heb zoveel mogelijk spellen mee kunnen 'smokkelen' uit Nederland, die internationaal te spelen zijn. Rummikub en Pang zijn favoriet, met als topper Ligretto!

Afgelopen weekenden ben ik naar Berezniki geweest, een stad 3 uur rijden ten noorden van Perm. Een van mijn vrienden heeft een organisatie dat werkt met kindertehuizen (zie facebook love hope charity foundation) en bezoekt met een team regelmatig kindertehuizen. Zijn laatste project is om wezen in kindertehuizen in contact te brengen met een buddy uit een kerk. In Berezniki ontmoetten we een aantal weekenden de jeugdgroep van de plaatselijke kerk, bezoeken samen het kindertehuis. De kinderen schrijven een brief over zichzelf (ik dacht dat ik niet goed russisch kon, maar vergeleken met hen is mijn russisch goed, kan je voorstellen hoe slecht ze onderwijs krijgen. Normaal schrijven kinderen al vanaf 8 jaar beter dan mij). We helpen ze er een beetje bij, snel op de foto en daarna spelen we in groepen nog wat spellen met elkaar. Op zondag gaan we naar de kerk om te vertellen over het project en na de dienst kunnen mensen een kind uitzoeken om buddy mee te worden. Dat was weekend 1, snel wordt er met elkaar een meeting gehouden hoe nu verder, er wat een programma in elkaar gezet, en dat betekende het weekend erop kennismaking van de kinderen met hun buddies en zo gaat dat nog een paar weekenden om het project op poten te zetten.

Ik merk dat ik in mijn cultuurshock terecht ben gekomen, zoals het schijnt te horen. Gisteren zat ik vet sagereinig in de motregen op mijn fiets, door modderstromen op de weg, met auto's die voorbijrezen en metershoge golven van modder over je heen doen laten spatten, De Splash in Walibi Flevo is er niets bij... Op dat moment baal ik van Rusland, maar op den duur nam ik me maar voor om te denken dat ik aan het sourvivalen was ergens in de bergen van Noorwegen in de regen, maakt het gelijk een stuk avontuurlijker ;-). Gelukkig heb ik hier een goede een-op-een met wie ik mij gedachten kan delen, boksen en weer verder. Willen jullie voor me bidden voor kracht, moed en focus op Onze Heer? Ik wil soms iets te veel van mezelf en als het dan niet allemaal lukt heb ik veel zelf kritiek. En daar help ik mezelf niet echt verder mee...

Rusland heeft voor het eerst geen wintertijd meer, dat houd in dat de zon ergens tegen 10 uur is! erg motiverend op de ochtend te beginnen, ik kijk uit naar de sneeuw en alles buiten wit gaat worden en een stuk minder donker.

Ik ben aan het kijken of ik een collega van me kan vergezellen naar Oezb,eki*stan. Het is land dat hoog in de opendoors ranglijst staat en de nood is hoog. We willen een tehuis voor gehandicapte kinderen bezoeken en onze mede broerders en zusters bemoedigen. Het is allemaal erg lastig, en het lijkt allemaal onmogelijk. Rusland blijkt dan een eitje om in te komen. Maar het lijkt dat er een deurtje opengaat. Willen jullie bidden voor dit land en de onze broers en zussen daar, en de velen anderen? En als het nodig is om erheen te gaan op dit moment dat het zo zal gebeuren.

Bedankt voor jullie support, bemoediging, mails en gebeden!

Groeten uit Rusland,

Johan