russische gastvrijheid

Wat een heerlijke gastvrijheid! Na 96 uur in de trein ben ik eindelijk aangekomen in Novosibirsk,nog net geen middennacht, en helaas geen lijndienst meer naar het stadje Biejsk,400km naar het zuiden. Eerstvolgende bus gaat vanaf het busstation om 7.00 uur in de morgen. Ik heb een contact met ywam hier, maar ik zie niet de nut van iemand laat mij op laten pikken, een uur ergens heen te rijden om een paar uur te slapen om mij weer naar de bus te brengen. Een kirgiz uit mijn trein moet ook overnachten op het station, en na nog een paar treinen af te wachten met de hoop op nog een gezamenlijke taxi naar Biejsk. Maar helaas, ik besluit me bij mijn nieuw kirgieze kennis te voegen en van hem hoor ik dat onze medepassagier, een jonge vrouw met 2-jarig kind deze 4 dagen lang bezopen was. Ik vond haar al aardig vreemd, met blossen op de wangen. Verdriet komt op bij dit nieuws, wat een toekomst heeft dit tweejarig kind? Als je al niet op je eigen moeder aankunt, hoe kan je dan ooit normaal opgroeien als mens. Wil je bidden dit meisje Julia en haar moeder Galia.
Samen met mijn Kirgieze kennis praten we nog wat over het leven, en gaan slapen. En waarempel het lukt zelfs heerlijk te slapen (tjako, je rugzak is geweldig,niet alleen voor je rug en als zak, maar ook heerlijk als kussen!thanx).
Als ik wakker wordt is de kyrgyz al weg, hij werkt 6 maanden in rusland en dan 6 maanden thuis bij zijn gezin, veel kyrgyzen en uzbeken (over)leven zo. Ook niet bepaald gezond, maar heel veel keus hebben ze ook niet meer.

Om 6 uur sta ik op mijn bus te wachten, die helaas een half uur later begint te rijden naar het buststation, en daar bij aankomst hoorde ik eindelijk het woord waar ik al een hele nacht op aan het wachten was:Biejsk! Ik denk dat ik een iets hoger bedrag heb betaald dan normaal, maar op dat moment maakt je dat allemaal niets meer uit, plus ik wist dat mijn studiegenoot Sacha alleen vandaag vrij had kunnen krijgen, en dit was de snelste variant: opgepropt in een russische Gazel (busje). Maar gelukkig heeft Johan in Nederland een nekkussentje gekocht en dat gaat overal mee op reis, wat een uitvinding! Met muziek in de oren, heen en weer rammelend val ik dan waarempel in slaap en wordt de reis een stuk korter. Normaal kan ik nooit slapen in een busje. Alleen mijn benen willen graag bewegen, en dan zijn die 3 cm bewegingsruimte eigenlijk net te weinig.

Na 28 jaar heb ik eindelijk begrepen dat het niet handig is om te drinken voor het tijdens de reis, en al helemaal geen koffie (ivm de beroemde klap-op-de-blaas)

Aangekomen in Biejsk wordt ik gastvrijontvangen door mijn studiegenoot, hij woont in een klein huisje in een stad van 300.000 mensen. Hier in Rusland teld dat al niet, en vinden mensen het een groot dorp. Alles is relatief, zo is Zuidhorn voor hun een stadje, omdat het zoveel faciliteiten heeft.

Ik kreeg heerlijk te eten, en eigenlijk vond ik het wel spannend wat er zou gaan gebeuren, weer een rondleiding door een stadje, met monumenten en andere dingen waar mensen trots op zijn, helaas, die tour werd overgeslagen ;-) Nee we gingen op naar de bergen van Altai, daar heeft Poetin ook een chaletje alias kasteel, dus het is erg aardig mooi. Dus mijn reis werd met nog eens 200km verlengt, gelukkig meer beenruimte en leuke reisgenoten. Altay is prachtig! woeste rivieren, steile hellingen, ruige bossen, erg gaaf. Ook een beetje veel regen, en aangezien ik in de zomer ben weggegaan, was ik aardig underdressed. Maar ik heb genoten, heerlijke landelijke eten, met een volle smaak, genieten dus. Zeker een plek om eens naar terug te keren, het is alleen een beetje ver weg, volgens mij is Nederland dichterbij dan Altay...nou ja alles is relatief ;-)

Omdat het huis nogal klein was, werd ik bij kerkgenoten gestationeerd, geweldige mensen, super lief, met een groot huis, op en top vakantie gevoel, ze hadden de banya(sauna) al aan, dus na 5 dagen kon ik eindelijk mezelf eens grondig wassen. Lekker stomen... Hun dochters wonen in Alkmaar en Berlijn, dus we hadden veel te bepraten. Het was goed om eens gelukkige Russen te zien, zeker in deze omstreken met veel shamanisme, en veel occultisme. Ik ben geschokt hoeveel mensen met occultisme en andere heidense rituelen bezig zijn. Deze mensen hadden Jezus ontmoet, en dat was aan ze te zien. En ze hadden zelfs eigen watermeloenen en druiven!!!! in Sibirie!! ik was geschokt! Ze vonden het erg jammer dat ik volgende al weer om 8.00 op de bus terug moest. We hebben samen gebeden, en de oude man nam met tranen in zijn ogen afscheid: 'je voelt al als lid van ons gezin'!

Na een busrit van 8 uur, en waarvan ik gelukkig grotendeels kon slapen, kwam ik aan in Novosibirsk, een taxi chauffeur wilde me wel brengen naar mijn adres, maar voor een iets hoger bedrag dan wat normaal was en waar ik voor wilde gaan, maar gelukkig spreek ik russisch en een meisje kon me uitleggen met welke bus ik moest gaan. voor 3% van de prijs van de taxi kwam ik aan om plaats van bestemming: YWAM Novosibirsk.
We hebben daar veel kunnen delen, en ik kon veel horen over de russische geschiedenis, en in het bijzonder over het shamanisme, dat nog veel in de kerk heerst. Ik werd door een stel novi-ruskiy (rijke russen) door de stand rondgeleid, en dat was wel even anders dan mijn normale rondtoeren. In een zalmroze jeep werd ik rondgereden, was bijzonder om ook deze kant van de Russische cultuur te zien, het lijkt om ze geen benul hebben van wat er omgaat in de wereld. Ik kon veel delen over mijn waarden en doelen in mijn leven, en ze waren onder de indruk hoe ik mijn leven wil indelen. Gave ontmoeting.

Nu ben ik eindelijk aangekomen om de basis in Perm. Ik heb mijn tijdelijke verblijfsvergunning gekregen!!! Dat is zo een geruststelling, anders moest ik over een week het land weer uit en weer een nieuwe visa, enzovoort. God is goed! Alles liep soepel en ik had het niet eens verwacht! God is zo goed als je op zijn weg wandeld!

Ik heb hier nu mijn eigen bed, ik zou tijdelijk een appartement gaan, maar het stel heeft te horen dat hun 1-jarige dochtertje een dodelijk ziekte heeft, en binnen een jaar zal overlijden. Ze gaan nu eerst terug naar Amerika. Verschrikkelijk nieuws, willen jullie bidden voor de baby Josefine en haar ouders? Ze hebben alles verkocht en logisch kan ik dan ook niet tijdelijk iets gaan huren. Nu woon ik op de basis, heb al mijn eigen stekje gecreeerd. Op mijn mountainbike heb ik al een paar vette tochten gemaakt. Gisteren nog gezwommen in de rivier de Kama, ijskoud, maar na effect erg lekker.

Al weer vrienden ontmoet. Vannacht bij een oma en haar moeder gelogeerd, omdat het niet verantwoordelijk meer was om terug te fietsen, met drie mensen in een 1 kamer appartement, waarvan de oudste oma dementerend is.erg interessant, maar zo gastvrijheid, en zoveel liefde! Ik ben blij dat ik eindelijk hier ben. ik kijk uit naar wat komen ga, maar geniet eerst even wat God me al heeft gegeven! Hij is zo trouw!

Tamarisk en Briljantjes! ik mis jullie wel hoor, soms zie ik hier iemand met beperking, en dat merk ik dat dat mijn passie heeft! gaat het goed bij jullie? ik hoop het wel,

dikke knuffel en groet!

Johan