Het rommelt...

Het rommelt onder Groningen, zag ik op Facebook voorbij flitsen, en een eis van 1 miljard euro voor de gedupeerden... Het gaat achteruit in Oekraiene, de ecomonie rommelt, de politiek rommelt, de mensen rommelen, waarschijnlijk '1 miljard' in de broekzakken van de president, zodat het volk nog gedupeerder wordt. Het rommelt in mijn leven, normaal kijk ik op naar God en vraag, waarom? wat is er aan de hand, ik eis een vergoeding, een verklaring, een schadeloosstelling.

Dit keer voelt het rommelen als nodig, als een opruiming in mijn leven, het schudden van het huis dat ik op mijn Fundament bouw, Jezus. Blijkbaar is mijn huis met constuctiefouten, en door het rommelen wordt het zichtbaar. Steeds meer spreekt Jakobus 1:2-4 tot mij; in al je testen, vraag God om wijsheid, en het zal je geduld geven, en dat zal tot perfectheid brengen. En de enige die perfect is is Jezus.

Ik heb voor een leven in Rusland gekozen, en van voren wist ik dat het niet makkelijk zou worden, en nu ik er middenin zit, voel ik me louteren, op mijn plek, in rust. God geeft de wijsheid, die ergens van diep binnenin zit, Zijn rust. Ik denk aan Mozes, die als geleerde alleskunner, 40 jaar de woestijn werd ingestuurd om op schaapjes te passen. Lijkt me best saai na al het spannende regeringsleven. Jozef, wiens droom werd verpletterd door zijn broers, een leven als slaaf leefde, met het vele ongerechtigheid wat hem werd aangedaan, vergeten, gevangen, maar klaargestoomd om een onderfarao te worden. Soms weten we niet God ambities, Zijn plan voor het leven, en dat wil ik ook niet weten. Op dit moment wil ik zijn op de plek waar ik nu woon, met de gedachte dat ik hier altijd zal blijven wonen, en hier het werk doen, wat God ons verteld in Zijn woord. Hem liefhebben en de ander als onszelf.

Afgelopen 4 maanden heb ik gewerkt in het administratieve team, elke dag ben ik bezig, op te ruimen, klussen, communiceren en proberen uit te vinden hoe onze basis werkt... en dat is een grote chaos. Ten minste in mijn Nederlandse ogen. We hebben verschillende kamers opgeknapt, badkamers aangepakt en ik probeer het schoonmaken op een hoger niveau te krijgen. De keuken is beter georganiseerd en ik doe veel kantoor werk. Ik probeer contacten te leggen met basissen van YWAM, waar het wel beter loopt om zo niet het wiel te hoeven uit te vinden. Op dit moment heb ik me beschikbaar gesteld om leider te worden van dit team, en ben ik met onze leiders in overleg hoe dit te gaan doen. Ik heb specifieke doelen opgesteld, met echt GAS-scores, om duidelijk een bepaalde taak te hebben voor de komende tijd.

Afgelopen week ben ik bij mijn moeder langsgeweest die een korte zendingsreis had naar West-Oekraiene, net over de grens met hongarije. Het was geweldig voor mij omringt te zijn met nuchtere, practische en to reacht voor zijn raap mensen: Nederlanders, en ook nog grappig:-), bedankt! Oost-Europa Zending doet daar een uitdagend werk, en het lijkt momenteel hopeloos, met ook de drukkende economie en stijgende corruptie. Een groot verschil met Rusland, waar alles nog in stijgende lijn lijkt te zitten. Ik ben dankbaar dat ik een kijkje in hun keuken mocht kijken, ik mocht bemoedigen en bemoedigd worden en samen voorbede te doen voor het werk. Ik had ook een tussenstop in Ternopol, dat op de route lag, een kadootje van God, om te kijken en te bespreken hoe zij de basis runnen, zij zitten in het proces van de reorganisatie, en konden wat handvaten geven, en ook kon ik even lekker al mijn frustraties kwijt... zo dat was even goed! En de directeur was alleen deze twee dagen thuis en daarin had ik zelfs tijd voor mij... dat is weer een voordeel van Oekraiene. Altijd staan ze klaar om te helpen.

Dus wat de toekomst brenge moge, ik heb nog geen idee, maar eerst een trein naar Perm, kerk en een lekker bad ;-)

Een gezegende rommelende groet uit Moskou,
En hoe is het bij jullie, rommelt het ook?

Johan