Gods soevereine tijdsplan

Gods soevereine tijdsplan

"En het geschiedde in die dagen dat er een gebod uitging van Keizer Augustus dat heel de wereld ingeschreven moest worden. (...), ieder naar zijn eigen stad." - lukas2:1,3

Onplezierige omstandigheden zijn vaak onderdeel van het beste gedeelte van Gods ultieme plan. Maria en Jozef moesten hun burgelijke plicht vervullen vanwege de census, zelfs al waren de omstandigheden hoogst ongemakkelijk voor hen.

De afstand tussen Nazareth en Bethlehem was niet een korte wandeling van 100 kilometer over moeilijk begaanbaar gebied. Ondanks de voorzorgmaatregelen van Jozefde reis zo comfortabel mogelijk te maken, moet het extreem zwaar geweest zijn voor Maria, 9 maanden hoogzwanger, om een reis van drie dagen te moeten maken. Maar God had bepaald dat Zijn Zoon in de Stad van David geboren moest worden en Hij gebruikte een externe gebeurtenis - de census- om de Heilige Familie van punt A naar punt B te krijgen. Ondanks de hoofdpijn en de moeilijkheden, God soevereine tijdsplan tikte precies volgens schema.

Soms maken we een fout te denken dat alleen de juiste dingen, de comfortabele dingen, deel zijn van God soevereine plan. Goed werk, een geschikt huis en geld in de bank geven ons een indruk dat we iets goed doen. Op het moment van moeilijkheden beginnen we te denken dat er iets fout gegaan moet zijn.
Misschien is er niets fout gegaan. Misschien moeten we ons realiseren dat onze meest onplezierige omstandigheden, zoals die van Maria en Jozef, vaak iets weg hebben van het beste gedeelte van Gods ultieme plan. Gods soevereine plan werkt ook in het leven van jouw en je gezin.

O, help me te zien, Heer, dat elke onplezierige onstandigheid in mijn leven, waarlijk, deel is van Uw ultieme plan voor mijn leven. Ik dank U voor het voorbeeld van Josef en Maria, die niet klaagden over de ongemakken van de census, een moeilijk begaanbaar pad, een koude nacht, of een overvolle herberg.

Dit deel uit mijn dagelijks dagboekje las ik op 22 December uit 'Diamants in the Dust' van Joni Eareckson Tada, en ik dacht, 'ja zo is het nu precies'!
God heeft alles in zijn hand, de moeilijkheden die we doormaken, het 'zware' leven. Vaak heb ik me afgevraagd waarom ik leef, wat Gods plan met mijn leven, en nog steeds doe ik dat. Wat doe ik hier nu precies in Rusland? Maar het is niet de juiste vraag die ik moet stellen, het gaat erom dat ik Jezus volg, dat in Zijn wil doe. Dat ik waar en hoe ik ben, handel zoals hij doet. Nederig, keer op keer en voortdurend en wow wat speelt mijn trots dan soms op. Ik wil wat betekenen, ik wil wat doen. Een vriend kwam bij ons in de schuur, die ik aan het opruimen was bij -5 graden, mijn knieen en rug deden zeer van het lange staan in de kou. Hij vraagt me, 'waarom moet jij, Nederlander, komen naar Rusland om een schuur op te ruimen. kunnen we dat zelf niet'? Normaal geeft deze vraag me verwarring, maar dit keer kon ik zeggen. Waarschijnlijk niet, want deze schuur is al een bende voor 2 jaar...en ja dit is mijn plek voor deze tijd en als ik zo God kan dienen dan is dat goed... ' Ik weet niet of hij tevreden was met mijn antwoord. Maar ik was tevreden, het gaf me vrede. Niet de trots, dan ik zo goed een schuur op kan ruimen, maar dat ik God mag dienen door simpele dingen. Orde en gezelligheid op de basis te creeeren. Klinkt niet heel bijzonder, maar het maakt me nederig. Desondanks wil ik dat mensen het zien, en zeggen hoe goed ik het gedaan heb... maar daarom moet ik het niet doen. Ik moet het doen voor God. God doet zijn plan door jouw en mij, in zijn tijdsplan, hij leert ons wie de macht op aarde heeft, hoe groot Hij is.. het gaat niet om onze geweldige daden. Jozef was maar een simpele man, maria een gewone vrouw, en God gebruikt ze voor zijn ultieme plan!

Tussen het opruimen van de basis, het creeeren van orde en gezelligheid, geeft God ons ultieme uitzichten naar de toekomst. In Februari hopen Galya en ik af te reizen naar één van einden van de aarde, Pevek, samen met twee Nederlandse zendelingen uit Israel. Zoals Jezus ons de opdracht gaf te gaan van Jeruzalem, Samaria en naar het uiteinden van de aarde, zo heeft hij dat waarlijk gedaan. We hebben contacten met de kerk daar, en de plaatselijke bewoners, een soort van eskimo's beginnen het evangelie te bevatten en door te geven! God doet zijn ultieme plan!

Onze gezondheid? Gaat stukje bij stukje beter, en dan weer niet. Ik ben nog steeds aan het onderzoeken naar mijn pijn in mijn gewrichten. maar soms heb ik dagen dat ik denk, hey waar is de pijn? Het is bijna raar om geen pijn te voelen. Gelukkig voel ik me wel veel fitter, heb zin in het leven en dat is het meest belangrijk.

Galya en ik? Oy, nou dat is een echte relatie, en onze verschillende achtergronden, standpunten in het leven, verschillen man en vrouw, en allebei lekker eigenwijs maakt het er soms niet makkelijker op. Meerdere keren wilden we bijna opgeven, maar dan kom je met een zwaar hart bij God, en begin je je eigen fouten te zien, je eigen koppigheid en je eigen verwachtigen en angsten, en dan de volgende dag, God doet een wonder en opeens is alles super... Ja onze relatie is bijzonder, dat is die zeker ;-) Maar meest belangrijke is dat we van God houden, en dat geeft ons hoop, vrede en zekerheid. Het meest belangrijk is dat we met Hem zijn.

Galya en ik willen jullie bij deze een geweldige verjaardag van Jezus Christus toewensen! We gaan zo naar de Lutherse kerk, om kerstliederen te zingen, en ik hoop dat het echte oude gouwe zullen zijn... want dat mis ik. Gelukkig is de basis in kerstsfeer, samen hebben we een kunstboom gekocht, iemand had ballen, de ander lichtjes en zo samen gaan we kerst vieren! Immanuel is geboren!!! Gefeliciteerd!!!

Galya en Johan