Blijdschap in tijden van moeilijkheden!!!

Ik ben gelukkig!! bedankt voor jullie gebeden en medeleven! En nog meer ben ik God dankbaar dat Hij mijn gebeden verhoord! Gisteren mocht ik spreken in een afkickcentrum en vertelde de afkickenden over wat Jakobus schrijft over getest worden en daarin voor vreugde kiezen. Het was een gave boodschap voor de clienten en gaaf om te getuigen van iets wat ikzelf intens meemaak.

Nerveus was ik toen ik voor de tweede keer probeerde mijn documenten in te leveren bij de migratiedienst. Eerst was ik in het ziekenhuis geweest. En daar werd me verteld dat ik alle medicijnen in moet nemen die ze me voorgeschreven had. Terwijl dat soort medicijnen nooit zo snel worden voorgeschreven in Nederland. Bijvoorbeeld een medicijn wat normaal bij ons wordt gegeven als er kanker in darmen is. Maar ja dit keer maar luisteren. Ik word doorgestuurd naar uroloog en de reumatoloog. Dus ik ben er nog niet klaar mee ;-) Maar gelukkig is het in proces. Hopelijk krijg ik binnenkort een paar medicijnen en voel ik me nog beter...
Om 14.00 zou de migratiedienst zijn deuren openen en ik had nog een afspraak met een vriend van mij, maar toen ik hem belde, bleek hij niet te kunnen. Kwam mij wel goed uit. Galya zou ook naar de migratiedienst komen, ik had iets meer vertrouwen erin als zij ook zou mee zou komen. We besloten om wat eerder in de rij te staan en af te spreken in de kerk. Om 12.30 was ik bij de migratiedienst, bleek ik al de 6de in de rij te zijn. Ik schrijf mijn naam op de lijst, bekeek de man die voor mij stond en ging naar de bank om daar nog zaken te regelen. De mensen in de rij zeiden dat ik beter niet weg kon gaan, want ze konden je naam doorkruisen. Het was al erg koud op straat en om nu 1 1/2 uur op straat te moeten wachten leek niet heel aanlokkelijk en ik moest sowieso naar de bank. Maar elke 10 minuten liep ik snel heen en weer om te kijken of het goed ging. Om 13.30 was het al een hele drukte, een menigte mensen had zich verzameld, er bleek al een tweede lijst te zijn, van mensen die zogenaamd eerder waren gekomen. Een onrustige en schreewige atmosfeer. Eenmaal binnen duurde het nog een uur voordat de eerste op de lijst werd geholpen, omdat er nog een anderen waren die blijbaar voorrang hadden. Waarschijnlijk hadden ze al eerder in de rij gestaan. Galya had me eten gebracht, dus ik kon me daaraan op warmen. Ondertussen bleef ik mijn bankzaken regelen, ook dat gaat niet heel snel, maar vergeleken met de migratiedienst een stuk sneller en prettiger. Toen ik terug kwam had Galya al de leiding van secreteresse op zich genomen, stelde iedereen gerust, schreef namen op de lijst en beantwoorden vragen van mensen die ze kon beantwoorden. Het was erg gaaf om te zien, in plaats van een onrustige atmosfeer was er een lach op het gezicht van de mensen en bijna was het gezellig. Maar ik was doodszenuwachtig, ik had geen idee wat deze mevrouw zou zeggen. We waren een week geleden naar de generale migratiedienst geweest en haar de situatie uitgelegd en ze vertelde ons dat we niet iets anders moesten indienen als dan we hadden. We moesten er alleen een officiele vertaling er van maken. Mijn voorlopige belastingformulier is het russisch, terwijl het ging om 1 regel in de hele teruggave.

Eindelijk mocht de eerste op de lijst naar binnen. Ik ging koffie halen in een cafeetje. De helft van de lijst was al naar huis (totaal hadden 35 mensen zich aangemeld), omdat het quotom om een verblijfsvergunning te verkrijgen dit jaar als vervuld was. Na 4 uur wachten waren we aan de beurt (herinner dat ik nummer 6 was). Ze herkende me gelijk en we legden haar de situatie opnieuw uit. Ze was het erniet mee eens. Maar ja als het hoofd van de migratiedienst had gezegd dan zou het wel zo zijn, maar inkomen zou moeten komen uit Rusland en niet uit het buitenland. Na lang praten gaf ze ons het document dat we moesten invullen. Daar waren uiterst lastige vragen, eenmaal ingevuld gingen we weer naar binnen, legde het haar voor en ze zag al gelijk de fouten, het hele papier kon overnieuw. Mijn werk in Nederland telde niet, maar officieel werk ik ook niet voor Jeugd met een Opdracht, dus nu help ik in mijn vrije tijd de organisatie hier... wat een complexe situatie. Galya herschreef het document opnieuw met geduld en vlijt, terwijl ik aan het zenuwpezen was en af en toe een hulpkreet naar God deed. Het formulier was dit keer goed, en toen moest onze mevrouw nog verschillende documenten afdrukken, invullen en stempels zetten, en ze maakten ons erg duidelijk dat als het aan haar lag dat ze zeker het niet geaccepteerd had. Op het eind gaf ik haar een compliment om haar geduld, zoveel mensen en vragen en zei doet het allemaal. Eindelijk hadden we een lach. Ja het is eigenlijk een schat van een mens volgens mij, alleen had iemand van organisatie bij de hoofd van onze migratiedienst over haar geklaagd en dat was blijkbaar in het verkeerde keelgat geschoten. Volgende week moet ik nog een papier brengen en ik hoop dat het doosje belgisch bonbons uit Nederland haar stemming voor onze organisatie iets zal verbeteren. Wow wat is relatie belangrijk hier in Rusland. Om 18.00 stonden we buiten, 5,5 uur om een document in te leveren waar mijn geld van daan komt, met daarbij 2 eerdere reizen naar verschillende migratiediensten en een vertaling. Wat een tijdverspilling, wat een les in geduld en vertrouwen in Onze God die alles in zijn handen heeft. O, ja nu nog afwachten of het wordt geaccepteerd achter de deuren... in ieder geval hoef ik nu nog het land niet uit... Een ander verhaal voor mijn Uzbeekse collega's, zij moesten ook deze week het document inleveren. Hun probleem is dat hun sponsering uit Amerika komt, en dus dat maakt de situatie nog lastiger. Zeker met de nieuwe wet, dat iedereen die beticht wordt van buitenlandse contacten/inkomen, aangemerkt kan worden als een James Bond. Hun laatste bezoek aan de migratiedienst was niet positief, wilt u hen meenemen in uw gebed? Ze leiden de bijbelschool hier op de basis.

Ondertussen is het meer duidelijk wat ik hier ga doen. Ik merk dat ik me zeker thuis voel en ik heb me aangesloten bij het faciliteiten dienst. Ik ben verantwoordelijk voor de project mbt tot verbouwing op de basis, contact met de vrijwilligers die willen komen naar Rusland. Ik werk veel samen met mijn Uzbeekse collega en in veel dingen denken en werken we hetzelfde. Ik heb al leren glassnijden;-). Ik hoop samen met mijn team een goede setting neer te zetten voor de werkers hier, zodat we een gastvrije basis kunnen zijn. Gaaf om te zien dat de bediening voor daklozen en alleenstaanden oma groeit, dagelijks komen er van 10-25 mensen voor een middagmaaltijd.

Met de gezondheid van Galya gaat het een stuk beter, het ijzer slaat aan en ze voelt zich een stuk beter. Bedankt voor jullie gebeden en bemoedigende woorden! Het is altijd erg gaaf om jullie reacties te lezen.

Dikke groet en Gods zegen toegewenst vanuit Nizhniy Tagil (We zijn hier voor de bruiloft van onze vrienden, hij was een student met wie we naar Mongolia zijn geweest, en zij was ook staff voor de DTS..)

Galya en Johan