Thuis !?

We zijn thuis!

Dat voelt heerlijk. Ik heb al mijn koffers uitgepakt, na 6 maanden uit koffers te hebben geleefd is dat echt even lekker. Het is rustig op de basis, dus ik kan even goed op adem komen. Nou ja, met God kan dat. Want er zijn genoeg dingen om zorgen voor te hebben. Is het niet geweldig dat we een God hebben die zegt dat we geen zorgen hoeven te hebben en alles aan hem mogen geven.

Galya en ik mochten Warchau voor 1 nacht bezoeken (mooie stad!), en we waren allebei moe en hadden zo allebei onze zorgen. We gingen een katholieke kerk binnen, er daar zie ik Jezus aan het kruis hangen. In een katholieke kerk zijn altijd mensen die bidden. Ik ging op een bank zitten, legde mijn hoofd neer op de rugleuning van de bank voor mij, ik bad en keek naar Jezus. Tranen kwamen er vanuit mijn hart en ik bad, 'God ik weet het allemaal niet. Ik weet niet wat de toekomst zal brengen. Ik draag nu de verantwoordelijkheid voor twee, en ik weet het allemaal niet'. Galya liet me daar achter met God en kocht zakdoekjes voor mij, ik kon een half pakje volsnuiten. Op dat moment voelde ik me heel zwak, maar ik begreep dat niet ik het kan, maar dat ik mijn trots moet neerleggen, en alles moet geven aan God. Hij is mijn redder, Hij wil dat ik al mijn zorgen aan Hem geef. Het was bevrijdend en vredegevend. Ik denk dat dat is wat God soms van ons verlangt, gewoon toegeven dat we het niet kunnen, dat Hij onze redder is, onze rots, ons toeverlaat. En dan gaat Hij aan het werk.

Zo ik probeer de les in Warchau ook hier toe te passen, maar ja, ik ben zo'n lekker mens, die natuurlijk snel vergeet en alles weer zelf wil doen. De dag na aankomst hier in Perm gingen we naar de migratiedienst. Elk jaar moet ik laten zien of ik genoeg geld heb om in Rusland te wonen. Voor een jaar moet ik het gemiddelde inkomen laten zien in Rusland, dat is momenteel 200 euro per maand. Dus een jaar geleden hoorde ik dat ik dat ergens na een jaar moest doen. Alleen halverwege het jaar veranderde de wet. Nu willen ze zien waar het geld vandaan komt. Mijn Amerikaanse collega had als bewijs zijn belastingopgave in Amerika, en dat leek goed genoeg.
Dus met volle moed ging ik naar de migratiedienst met mijn belastingopgave en loonstrookje. Waarempel geen wachtrij, ik kwam aanfietsen p[ het moment dat de deur opengaat van de migratiedienst en kan gelijk naar binnen, helaas geen tijd om mij even om te kleden, ik zit namelijk onder de modder van opspattende vuil en regen van de wegen hier (jaja, ik heb weer een fiets hier, wat een zegen!) Maar ja ik moet natuurlijk wel gelijk naar binnen, wie weet hoe lang ik later nog moet wachten. Ik leg mijn situatie uit en de migraiemevrouw verteld me dat ze mijn belasting papier uit Nederland niet kan accepteren, mijn organisatie moet laten zien dat ze mij betalen. En dat was eigenlijk punt uit. Ze probeerde de juiste wetten voor mij te vinden en ik probeerde uit te leggen dat als ik geen inkomen heb vanuit Rusland ze niets kan accepteren van mij. 'Die buitenlanders moeten maar eens laten zien wat ze doen hier'. Ik probeer nog dat mijn collega's het is gelukt met hun belastingpapieren. Het maakte allemaal niet uit, ik moest mijn eigen organisatie maar vragen. YWAM hier heeft geen licentie om mensen in dienst te nemen, we werken hier alleen naast ons werk, en ze kunnen me hierbij niet helpen en dat is op dit moment voor mij het probleem en voor alle andere buitenlanders. alhoewel dat ook weer afhankelijk van waar je woont en persoon dat tegenover je staat. Op dit moment moet ik naar werk op zoek, ik hoef dat een paar uur per week te werken, zodat ik kan aankomen dat ik hier werk...en als dat lukt dat aantonen bij de migratiedienst. Dus lekker zorgen, maar op een of andere manier heb ik er rust over, ook al lijkt het web steeds smaller te worden... Willen jullie voor deze situatie bidden?
Ik ben zo blij dat we eindelijk hier zijn, en nu lijkt het er op dat ik binnenkort weer weg moet... en wat dan? nou ja, dat is ook in Gods hand.

Als het allemaal lukt ga ik hier werken bij het dienstenteam hier op de basis, na tien jaar lijkt de basis nog steeds een dikke rommel, en ga ik proberen te helpen om meer structuur aan te brengen. Daarnaast zal ik kijken of ik met de DTS kan blijven werken, voornamelijk om te plannen en voor te bereiden. Zodat er tijdens de DTS met minder stress gewerkt kan worden en de kwaliteit van de DTS verhoogd kan worden. Dus dat is voor de eerste maanden waar ik aan zal werken.

Galya haar gezondheid lijkt momenteel zwak, dus ze gaat het rustig aan doen. We zijn gisteren naar de dokter te geweest en ze lijkt bloedarmoede te hebben. Hopelijk kan ijzer haar daarbij helpen en is ze binnenkort weer helemaal ok. Ook ik onderga wat onderzoeken voor mijn gezondheid. We zijn gelijk op medicijnen gezet, waarvan sommige wel heel voorbarig zijn. Kijken hoe dat gaat aflopen.

Daarnaast zijn we uitgenodigd om een reis te maken naar Tiksi, dit is een noordelijke stad in Rusland, dicht bij de Noordpool, en we hopen daar met twee Nederlandse zendelingen uit het land van de bijbel heen te gaan, om te gaan naar het einden der aarde als teken dat het einde van de wereld er aan begint te komen. Galya zal als tolk heengaan, en ik om de reis te organiseren, afhankelijk van mogelijkheid om in Rusland te blijven en de kosten van de reis. Het is nog 3 uur vliegen van Jakoetia, en daarheen gaat al geen trein.. Dit is echt Siberie, en het zal er 24 uur per dag donker zijn. Er wonen 6000 mensen volgens wikipedia en we hopen contact met de christenen daar te vinden, dat God ze zeker niet vergeten is! Maar een collega hoorde gisteren dat het vliegveld van Tiksi is gesloten tot eind december, en dat is de enige manier op daar te komen in de winter...

Ik wil jullie bedanken voor een geweldige tijd in Nederland, het was heerlijk om weer thuis te zijn en dat het zo mogelijk was. Het was goed voor Galya om mijn land te zien en was onder de indruk van de verschillen, dat had ze niet verwacht, bijvoorbeeld hoe schoon, groen en onderhouden ons land is.

Ik wens jullie Gods zegen toen, en vergeet niet, Geef al je zorgen aan God!

Galya en Johan