Krijgen we ons Mongoolse visa hier?

'Als sneeuw voor de zon verdwijnen', dit spreekwoord is werkelijk waar. Wow hoe is het mogelijk dat in een paar dagen tijd al het sneeuw van het laatste jaar is verdwenen? Terwijl er vorige week enkele centimeters sneeuw viel, is nu eindelijk de aarde zichtbaar, wel moeten we stappen over rivieren van sneeuwwater, dus de 'kletspoot' uit mijn kindertijd is weer helemaal terug.

Ik hoop dat jullie Goede Paasdagen achter de rug hebben: De Heer is waarlijk opgestaan, zoals ze het hier elkaar groeten, een traditie die over de hele wereld gaat. Ik mocht een paasdienst mee maken in de lutherse kerk en zelfs de gemeenteraad van de stad Perm en van de Provinciale raad kwamen persoonlijk de Paasgroeten overbrengen, ze renden daarna wel snel de kerk uit, maar dat te zijnde. De meeste Christenen vieren het hier deze zondag, dus er zijn deze week over Paas missen.

Vorige keer had ik geschreven over het visa voor China dat is afgewezen... enkele dagen later kregen we het nieuws dat de uitnodiging voor het verkrijgen van een Mongoolse visa ook niet de juiste was. In een week leken alle deuren dicht te gaan. Als team besloten we om naar Oekraine te gaan gaan, het enige land dichtbij (2 dagen met de trein) waar niemand een visa nodig heeft (We vertrekken vannacht).

Maar wat moet je doen als je outreachleider bent en je graag toch een plan wil hebben hoe en wat het gaat worden voor de outreach en op z'n mins een plek waar je heen gaat. Gelukkig plaatst God soms de juiste mensen op je pad. Onze oudcollega kwam langs en vertelde me dat ze jaren geleden precies dezelfde problemen had en gaf me een aantal juiste adviezen. En heel fijn, iemand die me wat meer vertelde over de outreach... Het zwarte gat waarheen ik mijn team moest leiden werd iets minder zwart en ik kreeg er zin in.

We hebben flink als team gebeden en samen met jullie gebeden leek er weer hoop aan de horizon. Ik besloot weer te gaan zoeken, en vroeg God of als het zijn wil was dat ik de volgende dag duidelijk mochten krijgen als Hij wilde dat we naar Mongolie gaan. Galya, mijn collega zou er mee aan de slag. Smst ze me de volgende dag dat haar computer het niet meer doet... ik kon wel door de grond zakken. Snel besloot ik tijdens de lessen te zoeken op internet en binnen een paar zoekopdrachten had ik gevonden wat ik nodig had. In een uur kreeg ik zelfs antwoord op een mail van een Reisbureau in Mongolia dat mededeelde dat ze onze uitnodiging konden regelen. Ik vond 'opeens 'goedkope vliegtickets waardoor we Rusland door kunnen vliegen in 6 uur ipv 96 uur met de trein voor bijna dezelfde prijs. Tijd die we nodig hadden om Rusland te verlaten voordat het visum van een de studenten afloopt.

Vannacht ben ik naar Ekaterinaburg af te afgereisd om hier naar de Mongoolse ambassade te gaan. We hopen en bidden dat de officiele uitnodiging dan klaar is en dat de ambassade het ontvangen heeft. Als ze het hebben kunnen we het visum aanvragen en ontvangen vandaag en 's nachts neem ik de trein terug naar Perm, waar de rest van de DTS op deze trein zullen stappen om met z'n allen naar Oekraine te reizen. We zullen zien of het gaat lukken. Misschien denk je, wow wat allemaal op het laatste moment... Ik ben het helemaal met je eens... maar dit is Rusland en mongolie lijkt toeristen niet te willen. Maar mijn DTS leider heeft nog nooit zo'n georganiseerde staf gezien (hij heeft het dan over mij...), kan je je dat voorstellen?

Als het niet lukt in Ekaterinneburg, dan hebben we nog twee dagen in Ulan Ude, de stad in Rusland waar we heen vliegen na Oekraiene, maar daar moeten we na de twee dagen de grens over, omdat het visum afloopt van een student.

Veel geregel, maar dat houdt het leven spannend, niet? Mongolie is een land dat op het moment dicht lijkt te gaan voor het evangelie, dus misschien dat het daarom allemaal zo moeilijk is. We gaan in Mongolia werken met (ex-)prostituees, afkickende drugsverslaafden en verschillende kerken en huiskringen. We hebben er zin in! We hebben een week geleden onze verantwoordelijkheden verdeeld met de studenten en ze zijn druk bezig met hun zaken. Heerlijk om te kunnen delen en dat ze meedenken in het proces. DTS is erg gaaf en de lessen zijn zo geweldig.

Vorige week hadden we het over de vergiffenis en genade van God, en die is zo geweldig groot. Als je nog een boek wil leven over hoe een 4-jarige Oekrainse wees overleefd in Georgie, Kazakhstan, China, Filipijnen, via Paraquay eindelijk aankomt in Amerika, het land dat aan zijn vader werd verteld door God om zo te vluchten voor het communistische regime in de jaren '30. Een verhaal over luisteren naar God en ondanks alles wat deze jongen overkomt, vertrouwen op God, 'Out of the far corners' van Peter Iliyn.

Het is 10 uur en ik drink mijn koffie op en ga richting de ambassade... kijken hoe of ze al iets meer van ons weten...

In ieder geval een dagje alleen in een prachtige tzaristische stad in Azie, hier is de laatste tzaar van Rusland neergeschoten... en dan op de trein naar Oekraine...

We zullen zien hoe alles gaat lopen, meest belangrijk is dat God voor ons uit gaat, we bidden dat Gods wil gedaan wordt in Mongolie, met of zonder ons...

Gods zegen!

Johan