psychologen en theologen zijn anders

Toekomstigen Psychologen zijn anders dan toekomstigen theologen. Ik wil natuurlijk niemand voor het hoofd stoten, maar vandaag was mijn eerste collegadag met allemaal toekomstige psychologen en ze lachten, probeerden contact te maken en waren niet zo serious en grijzig.
Grappig dat er verschillende soorten mensen zijn, en dat je dat zo kan merken. Gelukkig hebben we elkaar nodig en heeft God ons zo uniek gemaakt.
Dat moesten we ons, toekomstige psychologen, vandaag goed in de oren knopen van onze professor. Iedereen is anders en er zijn verschillende theorieen in de psychologie en geen een is altijd waar. Voor elk mens is er een ander cocktail van methodiek nodig. En gelukkig kunnen we als christelijke psychologen, God onze schepper, vertrouwen om samen met hem mensen in hun noden te helpen.

9 uur op een dag aaneenratelend Russisch te horen met veel nieuwe woorden,is wennen, maar aan de andere kant is het les 1, en is niet alles nieuw voor mij.

Zoals jullie al reeds begrijpen ben ik veilig aangekomen in St Petersburg, de treinreis was als gewoonlijk super, met twee oma-zussen onder mij in de coupe en een Tadjik tegenover mij. Ik ben begonnen in het boek 'Exodus' van Leon Uris, een boek dat ik nog weet uit mijn jeugd; mijn vader las deze. Een mega dikke pil, en ik lees hem in het Duits! Een taal die ik al meer dan 10 jaar niet heb gesproken of gelezen, maar ik heb het boek van iemand uit zwitserland gehad, toen bleek dat ik veel ervan kon begrijpen. Wat een gaaf boek over hoe de israelische natie is begonnen, en wat heftig wat Joden toen allemaal hebben moet doorleven. Misschien tikkeltje pro-Joods, want weinig kritiek op hun handelen, maar aanrader om te lezen, het is actie, geschiedenis, soort van echt gebeurd en een goede verhaallijnen kan gewoon in Nederlands ;-).

Voor twee dagen had ik een appartement helemaal alleen voor me, geweldig! met een bad, dus uren met mijn duitse boek met 840 pagina's lezen, tot mezelf komen en weer goede tijd met God hebben. Ik merk dat ik zo'n plekkie wel mis in Perm. Daarentegen is er altijd wel gezelschap op de basis. In het appartement zijn er vandaag twee medestudenten bij gekomen, dus de gezelligheid is er al weer (psychologen zijn sociaal;-)). En ik heb nog steeds een kamer voor me alleen.

Ook al in Hermitage geweest, een paar uur rondgewandeld, zoveel te zien daar, en weer een tijdje gekeken naar de 'verloren zoon' en 'Abraham die Izaak offert' van Rembrandt. Vooral de laatste raakt me altijd weer en ik heb er wel een half uur voorgestaan en over dit offer nagedacht... Dit verhaal heeft veel betekend in mijn leven, en heb nog steeds een paar vragen hierover aan God, zo het was goed om erbij stil te staan en over na te denken.

Ik vraag voorbede voor mijn volgende reis.

Gods zegen bij alles wat jullie doen!
JOgan