China, Chinezen en Chita

China, ik kom er aan!!! Morgenmiddag beginnen we met de 80-uur durende treinreis naar Chita (Siberie), waar we zullen overstappen op een busje de grens over. De grens gaan we ieder voor zich, de rest gaat door, mocht iemand niet door mogen. Eenmaal in China nemen we een trein voor anderhalve dag en komen we aan in een stad ergens in China. Ik heb er zin in! Lekker het avontuur in, een plek waar ik nog niet ben geweest, langzaam ga ik naar het oosten. Wat begon met Polen, Moldavie en Oekraine,nu tot de oceaan aan de andere kant van dit grote continent.

Ik zal met de groep twee weken samen blijven en dan gaan zij de reis terug maken en ik zal alleen doorgaan naar Beijing om daar een Russische visa aan te vragen. Dat betekent dat ik een week mezelf moet vermaken in Beijing, heel vervelend ;-).
Daarna neem ik de trein langzaam terug,Ik hoop via Vladivostok te reizen, hier ken ik mensen en ik heb altijd nog eens naar deze stad willen gaan, daar hebben we ook een filiaal van mijn werk. En vast nog wel iets te doen.

Ik heb een paar weken om rustig aan te doen, acclimateren aan mijn nieuw moederland en mijn plek proberen te vinden. Ook heb ik dan rustig de tijd om documenten te regelen.


Deze week viel ik midden in een druk programma, het was allemaal vrij heftig. Voor me gevoel kwam ik in een soort survivalkamp, terwijl ik ergens in mijn hoofd aan het thuiskomen was en dat samen met een tekort aan slaap en langzaam beseffen hoe ellendig mensen hier leven, werkte niet goed samen.
Nu heb ik mijn slaap ingehaald, mijn mountainbike ingereden, al twee keer gezwommen in de kama, geweldige rivier 20 minuten fietsen vanaf hier.

Wat ben ik blij met mijn fiets, het geeft me vrijheid, ik kan gaan en staan waar ik wil. Een ochtend ben ik het bos ingegaan en daar mijn stille tijd gehouden, samen met de brandnetels en muggen, ik kwam verkwikt (en opgezwollen knieholtes) terug op de basis.

Daar begonnen de lessen in drama en dans, deze gaan we opvoeren in China. We hadden les van een semiprofessional en heb er van genoten. Ik kon mijn dramatalenten uit de kast halen, en de docent was onder de indruk. Ik hoop een filmpje te uploaden met een paar acties. En waarlijk ik heb een russische volksdans geleerd, de xarawei. Ik krijg een waar bijpassende uitfit om het helemaal af te maken. China zal waarschijnlijk een van de weinige plekken zijn waar ze echt zullen denken dat ik russisch ben (vind ik wel mooi).

We hebben afgelopen zondag een chineze kerk bezocht hier in Perm. Wat een gave belevenis! 30 chinezen opgepropt in een kamertje in een flat, de helft kleiner dan een gemiddelde Nederlandse doorzonwoonkamer. En heet dat het was. Ik verstond niets van de drie uur durende dienst met gebed, aanbidding en preek, maar het had zo iets speciaal,toen ze aan het zingen waren liepen de tranen over mij wangen. Deze Chinezen zijn zo sterk, zo verlangend naar God, zo'n voorbeeld voor mij. Er kwam iets over me heen, dat zo bemoedigend en geladen was. De vrouw die voorging had haar powerpoint gemaakt op de binnenkant van een schoenendoos, waarschijnlijk heeft ze tijdens haar werk terwijl ze klanten schoenen aan het verkopen is of er tussen door dit opgeschreven. Het was zo simpel maar zo powervol. Ik ben onder de indruk van Chinezen, en ik ben dan ook benieuwd wat ik nog meer van ze ga zien.

Ik weet niet of het lukt om in china te bloggen, dus misschien pas tot over drie weken. Heb je vagen, mijn TFC kan ze proberen te beantwoorden.

Ik ga / We gaan op naar China! Gods zegen, en neem mij en mijn team in je gedachten mee in je stille tijd.

Gods zegen
Johan vanuit Perm