Russiche trein: de meest relaxte vorm van reizen!

23.12 mijn trein rijdt voor, we hebben 4 minuten om afscheid te nemen. Als ik de door opendoe, komt een geur van sokken, nat zweet en eten je tegemoet. Dit is duidelijk een andere trein dan waarin ik naar siberie ben gereisd. Ik neem, terwijl al deze indrukken beslag op me beginnen te nemen, afscheid van Oksana en Iliya. Ik heb nooit het gevoel dat ik wegga, ik kom aan op de plek en leef, en vergeet de vorige plekken waar ik ben geweest. Het klinkt misschien raar, maar zo voelt het voor mij. Ik leef hier en nu. Als je dan vertrekt, dan is het opeens. Dan is hier opeens daar, en daar hier. Op de heenreis was het rustig in de trein, als ik aan mijn vrienden voorbij rij, begint mijn avontuur door de wagon op zoek naar mijn bed. Mijn rugzak is aardig groot en breed, dus ik moet uitkijken dat ik mensen niet een halve meter meesleur. In mijn gedeelte slaapt iedereen, het licht is al uit. ik probeer in het donker mijn spullen uit te pakken, doe mijn slippers en huispak aan. Nu ik alleen ben moet ik beter opletten op mijn computer, paspoort en geld. Ik bid voor bescherming, en voel me gelijk een stuk veiliger.Ik besluit om mijn noodles te gaan eten, in de trein is een waterboiler, waar ik heet water kan krijgen. Aangezien iedereen slaapt in mijn gedeelte, of bijna slaapt: twee soldaten liggen tegenover mij, en ik voel me aardig bekeken. Gelukkig ben ik niet alleen. Ergens in de gang zit ik neer, en eet en lees mijn dikke Randy Alcorn (bedankt!!). Als ik de volgende dag wakker wordt kijken ik om me heen, en compleet nieuwe reizigers zitten in mijn gedeelte.Ze klinken aardig, dus na nog wat gesoest te hebben belsuit ik maar op ontbijtjacht te gaan. De oma van Iliya heeft een tas voor met boodschappen voor me gekocht voor onderweg, met rookworst, gekookte eitjes en een zak vol snoepjes! Zoals elke keer sta ik weer versteld van de gastvrijheid.Ik reis langs het siberische landschap, helaas is al het sneeuw al weer verdwenen, en zie ik bruin gras met berkenbomen, en af en toe een balkenhuisje; rustgevend. En dan komt een groep soldaten binnen, hun dienstplicht hebben ze net volbracht, een jaar geen alcohol gedronken en dat moeten ze natuurlijk in een dag inhalen. Liters bier gaat er achterover, en ik begin maar vast te bidden, want ik zie de chaos al voor me. Ik kom uit mijn bed en ga zitten tussen de soldaten en mijn medepassagiers. Als snel gaat de eerste in zijn bed liggen en de anderen gaan door in hun feestvreugde, het is net een troep wilde honden. Opeens geeft de jongen die slaapt over, tegen de muur. over zijn onderbuurvrouw, die al die tijd al gespannen zitten te kniezen. De vrouw jammers, en iedereen begint er mee te bemoeien, de soldaten worden aangesproken, medelevend gekeken naar de ondergekotste vrouw. De jonge soldaten bieden met dronkenmans ogen hun excuses aan, en leggen uit dat ze eindelijk eens kunnen drinken.Ze hebben een jaar lang kuilen gegraven en nu gaan ze naar huis. De rust keert terug... en ik en mijn buren hebben vriendschap gesloten. In al deze ranzigheid, mensen, stank overvalt me dit gevoel; Ik hou van de trein. Ik hou van Rusland! :-)

In Perm nam ik de tram en bus naar de basis van Jeugd met een Opdracht. Hier heb ik anderjaar gewoont en gewerkt. Het was een supertijd. Met kerst was ik hier en nu helaas drie dagen. Ik heb al weer veel vrienden gezien, meegewerkt in hun bedieningen. Gisterenochtend stond ik samen met 4 anderen muren en toiletten te schrobben in een hospice, terwijl Anton langs de bedden ging om de patienten te bemoedigen, te vertellen over God en liederen te zingen, zijn muziek klonk door de hele hospice heen.\het is gaaf om zo deze mensen te dienen met een extra hand, fysiek en geestelijk. Ze zijn erg blij als we komen. 's middags stond ik tussen de bedrijven door een kruis te verven, totdat we langs de deuren gingen van de kinderen die naar kinderclub komen, de armsten krijgen een voedselpakket; rijst, suiker en macaroni. Soms kunnen ze iets meer, doen, een apartement waar geen warm water was, hebben ze geholpen met een nieuwe kraan, nieuwe meubels en een nieuw raam dat al jaren stuk is. Dit gezin dronk al jaren het water uit de centrale verwarming! Gisterenavond naar de Banja geweest, heerlijk schoongestoomd gebruikmakend van mijn saunaaccesoires die ik voor mijn verjaardag heb gehad:-) Vannavond gaan we naar een kindertehuis, en vannacht een nacht van gebed in de kerk. Om 3.00 vannacht moskoutrein word ik op de trein gezet en begint mijn trip naar huis. Maar daar ben ik nog niet mee bezig, ik moet nog een kruis verven...

Het is gaaf om met russen andere russen te dienen, ik geniet enorm! Vannochtend vroeg opgestaan om samen met anderen een uur te bidden, deze jongens doen dat elke donderdag. Ze staan hier in zo vaak te bidden, constant richting God en afhankelijk zijn van Hem, Hem dienen. Gaaf!
Tot binnenkort! Gods zegen, Johan