24uur bureaucratie: een verhaal over geduld

24 uur later

24 uur geleden stuurde ik je mijn laatste berichtje, ik stond op het punt te vertrekken. Nu een etmaal later sta ik op de brug over de rivier de Bug, of die mooi is weet ik niet, er staat een dik hek voor en het is donker. Belangrijker is om te vermelden dat deze rivier de grens is tussen Polen en Wit Rusland, tussen de EU en de laatste overgebleven dictatuur van Europa. Ten minste dat zeggen ze. En nog een kleinigheidje: ik sta hier al twee uur. Mijn Seat Alhambra heeft de EU verlaten om bij het autopark van Wit-Rusland te gaan horen. Zo ver is het nog niet…er moeten nog een paar kleine handelingen worden genomen. Het uit voeren duurde 2 uur door de efficiënte Douaneman van ons gebied, de belangrijke vraag die er nu dan ook bij mij in de lucht hangt, hoe lang gaat het invoeren duren? Ik sta eerst nog in de rij op de brug, nog niet boven de rivier, nog boven de Poolse oever. De nieuwe eigenaar staat vol ongeduld, ten minste zo stel ik hem voor, te wachten op zijn nieuwe auto, die hij alleen op internet heeft gezien.
(O het gaat opeens snel, ik moet maar even stoppen.)
Ja hoor ik ben weer een paar stappen verder, twee briefjes rijker, eentje met stempels, eentje moet ik zelf invullen, dat is mijn immigratiebewijs. Allemaal erg belangrijke papiertje, ook al ziet ons wc papier er beter uit, wel een paar gave stempels. Ik heb ook al een zorgverzekering gekocht, nu ben ik zelfs in Wit-Rusland verzekerd voor Eerste hulp bij ongevallen, maakt niet uit dat het al gedekt is met onze basisverzekering. Nu sta ik in de rij om door de hokjes te mogen. Gezellig zo met jullie erbij:)
Het lijkt allemaal best snel te gaan, sta nog maar een half uur in de rij en ik heb al drie documenten en met al weer een stukje opgeschoven. Ik ben blij dat ik weet hoe het allemaal gaat, maakt het wel een stuk relaxer. O, ja jullie zij niet de enigen die erbij zijn, tenminste als je zo ver bent gekomen met lezen, ik had een goede tijd met God, hebben jullie ooit dat boek van Randy Alcorn gelezen, over die Chineze christen en Amerikaan. Daarvan had de opa een speciale stoel gemaakt voor de eregast in ons leven, Jezus. Dus Ik dacht, ik heb nog een plekje over, helaas was ik er niet zo goed in als die Chinezen, die altijd de plek vrijhielden voor Jezus, mijn tas, eten en drinken moest vaak ff gebruik maken van mijn passagiers stoel. Het is goed om zo alleen te reizen, je bent gewoon aan het rijden, en rijden en rijden, en af en toe stop je, koop je beker koffie (zo’n dubbele espresso houden je ogen echt open!) en gelukkig heeft deze auto een 6 cd wisselaar, dus ik heb een stel oude cd’s erin, het was voor mij een verrassing welke het waren. Erg wisselend, op sommigen kon ik mijn lichaam losgooien, en alle moves die je rijdend kan verzinnen en bij sommigen dankte ik God van harte, ook gingen er andere emoties over mijn wangen, een mooie tijd dus. Goed dat ik alleen was, want soms was ik mega sachi, wat een afstand zeg, nu snap ik waarom ik van de trein hou. En die stukken in Polen, dat je niet weet wanneer iets een dorp is, of dat er al weer een bord staat met 70, en 20 meter later met 50, en dan opeens niets meer… en ik heb vandaag halve tijd in de file gestaan, zo voelt het in ieder geval. En wisten jullie al dat Warchau een hele grote stad is? Ik heb met verschillende delen kennisgemaakt. Van supertechnisch 3-baans snelweg tot middeleeuws weggetjes: Ik ben de stad ik de goede richting uitgekomen :) en zonder ongelukken. Ik ben nu eenmaal op vakantie, en als opgeleidt geograaf zijn verschillende soorten gebruikname van wegdek natuurlijk uiterst interessant.
(We gaan rijden!o, nee dat leek zo. Dan kan ik nog even doorschrijven…)

In Duitsland zou diesel goedkoper zijn dan in Nederland, nou dat klopt niet, heb ik ontdekt, ten minste niet gisteren. Het was zelfs 15 cent duurder dan bij onze pomp in Aduard.
(Ja ja ja, er rijden een paar auto;s weg… mogen wij nu??? Pick me! Yoehoe… Dat snel wat ik eerder noemde, moet je natuurlijk wel betrekkelijk zien, wat is nu een uur wachten? En ik heb die eerste papiertje al, ik hoef er nog maar 17)
Over dat tanken, ik dacht dus lekker goedkoop, tanken in Duitsland, en natuurlijk niet bij de eerste de beste, want die Duitsers weten natuurlijk dat hij zo duur is in Nederland… Dus ik stond daar bij een megatankstation, net van de snelweg, dus dat moet helemaal goed gaan. Ik zag de bus van bremen naar Groningen daar ook staan, en natuurlijk werden ze gecheckt door de douane daar(dat heb ik ook al een paar keer meegemaakt). Ik parkeerde de auto aan de verkeerde kant van de pomp, en als een echte douanebeambte alles in de gaten moet houden, viel dat ook bij hen op (dit is mijn eigen invulling) en werd ik ondervraagd en moest mijn auto een inspectiebeurt, nadat ik getankt had. Ze vonden mijn nummerplaat opvallend, maar ze keurde het goed. Blijkbaar maakte ik zo’n betrouwbare indruk, dat ze tegen elkaar zeiden, dat het wel goed was…. Helaas geen herdershond door mijn spullen heen, geen detectors onder de auto en monsters van al mijn etenswaren.
Zoals je merkt wordt je van dat wachten erg spraakzaam, ik hoop dat het voor jullie ook leuk is om te lezen. Nu gaat er een andere rij eerst, terwijl wij eerst waren…. Toch de foute rij gekozen…
Ik ben vanochtend nog in de Ikea geweest, ik ben tot aan Poznan gereden en daar hebben ze zo’n winkel. Ik heb mijn auto daar geparkeerd, slaapzakje op de grond van de auto, mezelf goed ingesnoerd en daar lag ik, in mijn familycar alias verhuiswagen alias kampeerauto… volgende keer is een matras een aanrader.
Jullie horen later wel hoe het afloopt, waarschijnlijk gewoon goed… en met veel geduld
Zegen,
Johan
Ps het is nu 2 uur verder dan laatste schrijven en ik ben iets dichterbij. Ik heb de eigenaar van de auto al gezien, ik mocht onder speciale toestemming naar hem toelopen om de volmacht (door notaris ondertekend document dat ik in zijn auto rij en hem het land invoert) en de betaalde douane kosten voor het invoeren van de auto. Ik sta nu onder het afdakje, mijn persoonlijke bagage mag door, ik was een beetje bang dat het te veel zou zijn. En mijn visa heeft een stempel, en op mijn stempelkaart mis ik nog maar een paar stempels. Ik ben het nu wel zat, ik heb nu alle douane mensen al gevraagd wat ik moet doen. En de enige die me nu kan helpen, heeft al naar mijn documenten gekeken en gezien dat het goed was, joepie! Nog drie auto’s voor me… Ja die vrouw kan er ook niets aan doen, maar ja dat is wel lekkere Russische nationaliteit. Ga ik hier echt wonen? Ik heb volgens mij al wel al een beetje goed will gekweekt. Ik hoop er zo door te zijn. De eigenaar en mijn bekende staan al 12 uur op me te wachten aan de grens… wachten is toch een… eeeh…schone zaak! Mijn auto is inderdaad al een stuk schoner:) Ik moet de auto natuurlijk zo overdragen en het zag er uit als een zwijnenstal… Nu heeft de douanevrouw een discussie mijn naast mijn voorganger… a, toe schiet een beetje op! Op zich zijn ze snel, alleen is het wachten voordat ze bij je zijn. Ik ben best een beetje moe.
2 maart ’11 11.22
Hoera na 12 uur bij de grens te hebben gestaan, waren alle documenten klaar en mocht de auto door. Volgende keer moet ik gelijk in een ‘snelle’ rij gaan staan. Toen ik eindelijk aan de beurt bleek dat een bepaald document voor de auto niet bij de douane lag. Dus daar hield het op, de douaniere probeerde nog een keer te overleggen met haar leidinggevende. Ik zat in de auto en viel in slaap. Opeens was die vrouw er weer en ze was niet naar me toegekomen. Gelijk ging ik naar haar hokje. Het document was niet aanwezig en ik moest maar wachten. Gelukkig nam ze eigen initiatief en ging rondbellen, om 5 uur ’s nachts! Uiteindelijk bleek het document naar een andere douanepost te zijn gestuurd. Naar mijn idee hun fout, stond duidelijk in het certificaat wat ik had gekregen van de eigenaar. Er werd een fax gestuurd. Ik wachtte 10 minuten en vroeg of de fax er al was. Ze had een half uur pauze, maar ging toch bezig voor mij. Ik gaf haar een compliment, maar dat ging ze erg tegenin. De fax bleek van erg slechte kwaliteit te zijn, dus dat kon ook niet. Na weer een half uur overleg met een hoger iemand, kon ik mijn documenten voor elkaar gaan maken. Om 8.00 stond ik klaar om mijn volle stempelkaart deze in te leveren bij de laatste slagboom. Mijn prijs was: de slagboom ging open en ik had toegang tot WIT RUSLAND. Daar pikte ik de nieuwe eigenaar op die ook de hele nacht op was gebleven. En eenmaal de stad uit, nam hij het stuur over. Ik kon mijn verdiende nachtje slapen. Na twee uurtjes slapen moesten we weer aan het werk. Regelen dat de auto over werd geschreven op de naam van de nieuwe eigenaar. We gaan van het ene hokje naar de andere, en daar zijn we al twee uur mee bezig. Ik begin nu in te zien hoe mijn week in Perm er gaat zien om mijn verblijfsvergunning te regelen, hokje in hokje uit. Dus willen jullie voor me bidden dat ik op tijd alles daar kan doen, en tegen alle bureaucratie kan opboksen.
De auto is nu helemaal op naam, na 4 uur werk, en dat de accu nog een keer leeg was. Ik ben nu even een paar uur op bezoek en het is geweldig om in een russisch gezin te zijn. Zo stap in de auto naar Pinsk om daar een studentgenoot op te zoeken, hem een van mijn koffers te geven, zodat ik die in St Petersburg kan ontvangen van hem. Ik stap vannacht op de trein met mijn andere twee koffers, op naar Minsk!